Koncert fortepianowy

Ty w uniformie - my w mroku poniekąd
Sztywno podchodzisz siadasz do klawiszy
I zamiast zagrać zatrzaskujesz wieko
Skrzydło opada salwą przeciw ciszy
Do fortepianu po coś siadał chamie
Nie wydobędziesz zeń dźwięku rozkazem
Pod pięścią pryśnie kość i klawisz złamiesz
Ale nie zabrzmią dziejowe pasaże
A w rękawiczkach z od krwi sztywnej skóry
Nigdy nie trafisz w klawisz zamierzony
I zamiast dźwięku z twojej partytury
Zawsze się ozwie inny nieproszony
W szkłach czarnych zamiast nut studiujesz co dnia
Zawiłe klątwy wschodnich alfabetów
Lecz nawet obcej nie zagrasz melodii
Trzeba się schylić pozbyć się gorsetu
Tego nie umiesz więc połam klawisze
Struny grać będą bunt i cichą skargę
Pozrywaj struny znowu pieśń usłyszysz
Bo pudło w usta zamieni się czarne
Roztrzaskaj pudło - zagra miejsce po nim
Jak gra powietrze pod tańczącym dzwonem
To puste miejsce dziełem twoich dłoni
Struną powietrza gardła okręcone
Gdy umrzesz - trumny które z fortepianów
Zbijać kazałeś o milczącym świcie
Muzykę dotąd zagrają nieznaną -
Marsz żałobny co obwieszcza życie

- Jacek Kaczmarski

"...I znów widzę, acz dymem oślepian,
Jak przez ganku kolumny
Sprzęt podobny do trumny
Wydźwigają... runął... runął - Twój fortepian !"

Przede wszystkim, trzeba zobaczyć, czy zostało jeszcze coś oprócz tego co na zdjęciu, a konkretnie - klapa i nogi. Jeżeli nie, to gra jest niewarta świeczki. A swoją drogą to w jednym z pałacyków koło Bolesławca stoi taki sam, tylko kompletny. Jeżeli jeszcze stoi...