(Historia ze strony internetowej parafii śś. Apostołów Piotra i Pawła w Krotoszynie)
Według legendy o początkach Krotoszyna miał on powstać z połączenia się dwóch osad, jedna z nich należała do rycerza Krota, a druga do jego syna i tak z połączenia tych dwóch osad powstał Krotoszyn. Pierwsza znana historykom wzmianka o wsi Crothoszino pochodzi z 1405 roku. Była to znaczna wioska leżąca na terenie dzisiejszej ulicy Koźmińskiej. Posiadała własny kościół pw. św. Marii Magdaleny. Żyjący na przełomie XIV i XV wieku Wierzbięta z Krotoszyna był bogatym i poważanym rycerzem. W rękach jego rodziny znajdowały się Kobylin, Targoszyce, Oraczewice, Banów oraz Krotoszyn. Pochodził z możnego i wpływowego w Wielkopolsce rodu Łodziów. To oni byli właścicielami wielu ważnych miejscowości na ziemiach wielkopolskich, m.in. Gostynia, Kurnika, i Miejskiej Górki.
Wśród krewnych Wierzbięty znajdujemy wielu biskupów, mieczników poznańskich, oraz kasztelanów gnieźnieńskich. Bardzo prawdopodobnym jest fakt, że Wierzbięta brał udział w wielkiej wojnie z Zakonem Krzyżackim, oraz że walczył w bitwie pod Grunwaldem za co król Władysław Jagiełło nadał mu przywilej lokacyjny zezwalający na założenia miasta. W 1415 roku Wierzbięta lokuje miasto Krotoszyn na prawie niemieckim (magdeburskim). Cztery lata później buduje drewniany kościół św. Piotra i Pawła, a przy nim zakłada pierwszą szkółkę parafialną. Świątynia ta będąca centrum wiary i rozwoju kulturalnego Krotoszyna służyła ludziom do 1767 roku, wtedy to świątynię rozebrano a na jej miejscu Hetmanowa Ludwika z Mniszków Potocka wzniosła obecny kościół św. Ap. Piotra i Pawła. Świątynie konsekrowano w 1775 roku, a jego gospodarzami byli oo. Trynitarze sprowadzeni do Krotoszyna w 1731 roku. Kościół oraz tętniący życiem klasztor stał się ogniskiem życia religijnego i promieniował przez lata wielkimi dziełami miłosierdzia. W 1819 roku Prusacy zlikwidowali klasztor i odtąd w kościele prowadzone było duszpasterstwo młodzieży szkół średnich. Nasza świątynia przez długie lata była także kościołem garnizonowym 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Kościół zbudowany został wg. projektu Karola Frantza i stanowi cenny zabytek północnego baroku i jest naszą chlubą wśród architektury miasta Krotoszyna. Zaokrąglone prezbiterium skośnie ustawione ołtarze boczne, wygięta linia chóru nadają świątyni kształt owalny. Nad jednonawowym wnętrzem rozpościera się żaglowe sklepienie. Płaszczyzny ścian są urozmaicone; wyrastają z nich pilastry graniastosłupowe filary oraz półkolumny z głowicami w porządku korynckim. Trzony słupów i pilastrów są ozdobione ornamentami roślinnymi w stylu rokokowym. W głównym ołtarzu znajduje się obraz Jezusa Ecce Homo czczony przez Trynitarzy, którzy opiekowali się jeńcami, niewolnikami i więźniami. W prezbiterium znajdujemy herby Potockich i Mniszków, oraz tablice upamiętniającą konsekracje świątyni. Z bocznego ołtarza nad miastem i parafią czuwa Matka Boża - Krotoszyńska Pani. Obraz ten pochodzi z pierwotnej Fary. Po przeciwnej stronie ołtarza Krotoszyńskiej Pani znajduje się ołtarz Chrystusa ukrzyżowanego. Krzyż Zbawiciela umieszczony jest na tle Jerozolimy i Golgoty. Pod rzeźbą ukrzyżowanego znajduje się obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Po prawej stronie, bliżej wieży znajduje się ołtarz Świętej Róży, tercjarki dominikańskiej, dziewicy i pierwszej świętej Kościoła katolickiego pochodzącej z Ameryki. Nad obrazem umieszczony jest medalion Św. Kajetana - założyciela zakonu teatynów - kleryków regularnych. Po przeciwnej stronie odnajdujemy ołtarz Św. Tekli – dziewicy i męczennicy pochodzącej z Ikonium. Żyła ona w I wieku była uczennicą Św. Pawła i przez niego została ochrzczona. Nad jej obrazem znajduje się medalion Św. Łucjana – Świętego trynitarza. Ołtarz zdobi także figura Świętego Antoniego. Po prawej stronie ołtarza głównego znajduje się kaplica, a w niej obraz Pana Jezusa Miłosiernego przy słupie, ufundowany przez krotoszynianina, pana Jana Lesińskiego.Wielkim skarbem naszej świątyni jest ambona w kształcie Łodzi – symbol apostolskiej gorliwości naszych świętych patronów. W centrum sklepienia odnajdujemy obraz Trójcy Przenajświętszej. Świątynia nasza swoim wystrojem przypomina o pierwszych gospodarzach tego miejsca oo. Trynitarzach. Są to obrazy świętych pochodzących z zakonu Świętej Trójcy, feretron z wizerunkiem Jezusa Nazareńskiego oraz symboliczny potrójny gzyms obiegający górną część świątyni. Nad świątynią i miastem wznosi się dostojna wieża, którą wieńczy barokowy hełm. W 1925 roku została przy kościele erygowana parafia, choć dopiero w 1966 otrzymała własnego proboszcza. W roku 1978 parafia nabyła na własność dom przy ulicy Klasztornej 3, który do dziś służy jako probostwo. W 1984 roku dokonano kapitalnego remontu wnętrza świątyni. W 1989 roku Abp. Jerzy Stroba poświęcił nowo wybudowany dom parafialny przy ulicy Słodowej. Na przełomie lat 1998 – 1999 dokonano kapitalnego remontu wieży kościoła. W 1999 roku odnowiono wnętrze kościoła przygotowując się do Wielkiego Jubileuszu, którego pamiątką jest krzyż postawiony w 2000 roku. W 2002 roku dokonano remontu elewacji naszego kościoła. Przez lata w naszej parafii proboszczowali: 1966-1967 ks. Czesław Olejniczak; 1968-1980 ks. Alojzy Sławski; 1980-2009 ks. Leon Spaleniak. Od 2009 roku proboszczem naszej parafii jest ks. Dariusz Kowalek (dawny kępiński wikariusz - uczył religii w ZSZ nr 2 - Krążkowy).