Ks. Zbigniew Rapior urodził się 31 maja 1945 roku w Poznaniu. Kiedy był uczniem klasy maturalnej, zmarła mu matka. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości został alumnem Seminarium Duchownego w Poznaniu. 24 maja 1969 roku przyjął, z rąk arcybiskupa Antoniego Baraniaka, święcenia kapłańskie. Jako wikariusz duszpasterzował w Owińskach, Kępnie i parafii katedralnej w Poznaniu, gdzie został sekretarzem i kapelanem arcybiskupa Baraniaka, a po jego śmierci 13 sierpnia 1977 roku, arcybiskupa Jerzego Stroby. 6 sierpnia 1977 roku był świadkiem ostatniej rozmowy kardynała Karola Wojtyły z ciężko chorym metropolitą poznańskim. Wówczas to arcybiskup krakowski, wchodząc do pokoju, powiedział: ?Księże arcybiskupie, przychodzimy odwiedzić, ale nigdy Kościół w Polsce księdzu arcybiskupowi nie zapomni, że go w najtrudniejszych okolicznościach bronił?. Arcybiskup Antoni Baraniak uśmiechnął się i zaczął mówić: ?Eminencjo, jeśli ja wyzdrowieję, to na przyszły rok razem spędzimy wakacje?.
Po wizycie Papieża Jana Pawła II w Poznaniu (20.06.1983) ks. Zbigniew Rapior został proboszczem parafii kępińskiej, liczącej wówczas 15300 wiernych. Słowa św. Marcina z Tours, patrona naszej parafii: ?Panie jeżeli jestem potrzebny twojemu ludowi, nie wzbraniam się od pracy?, stały się jakby hasłem jego duszpasterzowania. Wszystko co robił, musiało być dopięte na ostatni guzik. Pierwszą poważniejszą próbą dla niego był pobyt 26 i 27 października 1982 roku Obrazu Nawiedzenia. Przed przybyciem Wizerunku Jasnogórskiego świątynia, podobnie jak i w Roku Świętym, otrzymała przywileje kościoła jubileuszowego Roku Odkupienia. Na spotkanie z Bogurodzicą do Kępna przybyli wierni dekanatów: bralińskiego, ostrzeszowskiego i kępińskiego. Cały dzień 26 października padał deszcz, ale jesienna szaruga ustała krótko przed godziną 17.00, kiedy to wjeżdżał Obraz Nawiedzenia. Na spotkanie z Matką Bożą przybyło dużo młodzieży, dzieci i robotników. Następny dzień był słoneczny i ciepły, temperatura w cieniu wynosiła 16°C. Zdawało się, że polska złota jesień ze swoim niepowtarzalnym pięknem chce ukazać człowiekowi nadzieję.
W 1984 roku poprzez remont, malowanie świątyni i misje ludowe ks. Rapior przygotował parafię do obchodów 300?lecia jej istnienia. Centralne uroczystości z udziałem metropolity poznańskiego ks. arcybiskupa Jerzego Stroby odbyły się 25 listopada. Wtedy też w Domu Katolickim zorganizowana została wystawa przedstawiająca dzieje parafii i rozpoczęły się Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej, trwające do 1990 roku włącznie. Od 8 maja 1985 roku zaprowadził, co środę, nabożeństwa nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Innym przejawem kultu Maryjnego w parafii stały się apele przy grocie Matki Bożej z Lourdes, które swój początek wzięły w maju 1984 roku i oprócz tego miesiąca odbywały się również w święta Maryjne. Celem poszerzenia ewangelizacji w listopadzie 1985 roku otwarta została czytelnia i biblioteka parafialna.
Największą duszpasterską troską ks. Zbigniew otaczał młodzież, stał się inspiratorem powstania zespołów młodzieżowych: ?Rosarium?, ?Jerusalem?, ?Boże Nutki?, grupy oazowej i młodzieżowej grupy piątkowej. Młodzież z tej grupy organizowała liczne wycieczki rowerowe, autobusowe, postawiła też cztery duże krzyże na żołnierskich mogiłach.
W maju 1987 roku ks. Zbigniew Rapior otrzymał od Papieża Jana Pawła II tytuł kapelana honorowego Jego Świętobliwości, czyli prałata. Zimą 1988/1989 całym sercem zaangażował się w odrodzenie demokratyczne kraju. Użyczał obradującym członkom ?Solidarności? salki Domu Katolickiego, chodził na wiece, zebrania i obserwował. Szczerze pragnął dobra kraju, zapewne nie przypuszczał, że niektórym działaczom zależało więcej na stanowiskach niż na reformach. Zimą 1990/1991 zaczął chorować, przebywał w klinice, a wrogowie Kościoła rozpuszczali przeciw niemu oszczerstwa. W nocy z 2 na 3 sierpnia 1992 dokonali, na zewnątrz, profanacji świątyni. Bardzo to przeżywał?
Dziełem Jego życia stała się budowa od 1987 roku kaplicy cmentarnej pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Jej konsekracji dokonał 25 października 1992 roku ordynariusz kaliski ks. biskup Stanisław Napierała. Po dwóch tygodniach proboszcz kępiński już nie żył. Zmarł w 47 roku życia, 23 kapłaństwa i po 9 latach duszpasterzowania w Kępnie...
/autor Henryk Tyszkiewicz, "Tygodnik Kępiński"/

Ksiądz Zbigniew Rapior był wcześniej wikarym w Kępnie . Nie pamiętam dokładnie w jakim czasie i ile lat . Jedno jest pewne był jesienią 1971 roku .

Bardzo dobrze pamiętam ks.Waldemara.Był szefem grupy piątkowej (przekrzywionych).Z Nim to ustawiliśmy parę krzyży w Kępnie i okolicach.On poprowadził naszą pielgrzymkę na spotkanie z Ojcem Świętym w Gdańsku - Zaspie.Wspaniały Kapłan.Taki sam zresztą jak bp.Ks.Zb.Rapior,Ks.M.Magnuszewski czy Ks.J.Żurawski.

Ksiądz Waldek Kasprzak był taki, potem odszedł do Ostrowa, ale ten ksiądz (na drugim zdjęciu za Ks. Rapiorem) to jest raczej Ksiądz Majchrzak

Waldek był niesamowity, byłem ministrantem, bardzo dobrze go pamiętam...

Ks.Waldek Kasprzak tak mi się coś wydaje

a nie nazywał on się Wesoły ??? ten Waldek oczywiście bo Rapior to Rapior ;-)))

a Rapior to był Rapior i...więcej nie napiszę.

był taki ksiądz co się Waldek nazywał, był taki niekonwencjonalny, wyluzowany o prawdziwie wierzący, był w aszej parafii gdzieś tak w 1984 albo 1988. Wiem, że to za mało, żeby go zindetyfikowac ale może...

Nadjęciu z lewej strony za ks.Rapiorem stoi śp.grabarz p Zefiryn Malinowski.Drugie zdjęcie zrobil ks.Kazimierz Tomalik w domu katolickim na zakończenie roku katechetycznego w roku 1975 lub 1976 (wiadomość od robiącego to zdjęcie).Widoczna twarz za ks.Rapiorem to ks. Majchrzak.