Kierzno. Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Mikołaja.
Kościół w Kierznie w XVI wieku stanowiła jednowioskową parafię z kościołem pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP. Na początku XVII wieku szlachta wyznająca naukę reformacyjną Braci Czeskich zdobyła fundusze i pobudowała drewniany kościół. W latach 1608-1609 zbór wieruszowski został przeniesiony do Kierzna, wtedy zaczęły się trudności z zaopatrzeniem ministra. 8 lutego 1604 roku zmarł minister zboru Wojciech Maximus. Po jego śmierci zbór został ostatecznie przeniesiony do Parcic, własności Kochlewskich, wioski położonej w połowie drogi między Wieruszowem a Wieluniem. Katolicy po odzyskaniu świątyni przyłączyli ją jako filię do Myjomic. Stan taki utrzymał się do 1978 roku, wtedy to w Kierznie powstała samodzielna parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja. Obecny drewniany kościół konstrukcji zrębowej, na zewnątrz oszalowany, jednonawowy, pochodzi z XVII wieku i razem z dwoma kaplicami tworzy transept z kwadratową wieżą. Wewnątrz, na belce tęczowej, ustawiony jest krzyż, a obok niego znajdują się barokowe rzeźby Matki Bożej i św. Jana Apostoła. Ołtarz główny ? późnorenesansowy - pochodzi z I połowy XVII wieku, w jego centrum znajduje się barokowy ołtarz Matki Bożej z Dzieciątkiem, adorowanych przez świętych: Barbarę i Stanisława Kostkę. W skrzydłach ołtarza znajdują się obrazy świętych: Ignacego Loyoli, Franciszka Walezego, a w zwieńczeniu św. Mikołaja. Rokokowe ołtarze boczne w nawie pochodzą z przełomu XVIII/XIX wieku, zaś w kaplicach bocznych można dostrzec obrazy św. Rocha i św. Anny Samotrzeć. Powstanie ambony i chrzcielnicy datuje się na I połowę XIX wieku, zabytkowego dzwonu na wiek XVI. Kościół remontowano w latach 1871 i 1948 oraz na przełomie 1999/2000 roku.
