W ubiegłą sobotę, 16 lipca 2011r., ponownie spotkaliśmy się na cmentarzu EA w Kępnie. Powyrywaliśmy zielsko, pograbiliśmy, posklejaliśmy nagrobki. Pracujemy tam już od 2009r. Napiszę trochę o tym, co tam zrobiliśmy.
Podczas pierwszych akcji głównie zajmowaliśmy się zbieraniem śmieci. Cmentarz Ewangelicki w Kępnie, pomimo tego, że nadal jest cmentarzem grzebalnym, od wielu lat uchodził za miejsce dzikie – wyzwalał też w ludziach dosyć zwierzęce instynkty. Pomijając śmieci wyrzucane z cmentarza katolickiego (nadal jest niestety normą wyrzucanie pustych zniczy, starych kwiatów i gruzu) i ogródków działkowych (głównie pamiątki po grillowaniu – plastikowe talerze, sztućce, musztardy i resztki kurczaka), można tam było znaleźć wszystko. Najczęściej puste „flaszki” i puszki, części garderoby, w tym także bieliznę osobistą i inne okropieństwa związane z fizjologią człowieczą. Najbardziej obrzydliwe było sprzątanie kaplicy cmentarnej, – jako, że jest to miejsce ustronne, zadaszone i osłonięte służyło zarówno za noclegownie, jak i toaletę. Ściany były pokryte wulgarnymi napisami i inną „twórczością własną”. Parkiet z podłogi prawie zniknął - pewnie ktoś w domku na działce na ładny wzorek na podłodze. Po posprzątaniu zabarykadowaliśmy drzwi kaplicy, by zapobiec dalszej dewastacji. W sumie podczas pierwszych akcji usunęliśmy około 100 worków śmieci. Aby uzmysłowić ludziom, że cmentarz nie jest wysypiskiem śmieci ani imprezownią umieściliśmy kilka tablic informacyjnych, w tym większą tablicę przy głównym wejściu na cmentarz. Trochę to pomogło. Śmieci z roku na rok jest coraz mniej. Z siusiającymi i wyprowadzającymi psy walczymy z aparatem w ręku
Kolejną i dającą najwięcej radości pracą było poszukiwanie i odkopywanie nagrobków. Pamiętam jak parę lat wcześniej spacerowałam po cmentarzu. Moja koleżanka chciała pisać pracę licencjacką o wpływie czynników środowiskowych na niszczenie nagrobków z różnych materiałów. Problem polegał na tym, że tych nagrobków było zbyt mało, by napisać o tym pracę. Gdzie się podziały? Otóż w latach „zdziczenia” cmentarza i przede wszystkim zdziczenia obyczajów, większość nagrobków została zdewastowana przez wandali. Jedno mocne kopnięcie i stuletni nagrobek przewracał się. Potem do akcji przystępowała przyroda. Cmentarz jest gęsto porośnięty drzewami. Co rok opada tam gruba warstwa liści (wiemy bo je regularnie grabimy). Liście te zmieniają się w warstwę humusu, po kilkudziesięciu latach może ona liczyć kilkadziesiąt centymetrów. To wszystko porasta bluszczem, barwinkiem czy znienawidzonym przez nas zielskiem, którego nazwy nie mogę zapamiętać. Odkrycie, że ziemia cmentarna kryje także stare nagrobki należy do Mikehopena, Lamparta, Melona i Kempena, którzy odkopali i postawili pierwszy nagrobek.



Od tego czasu było wiadomo, że trzeba szukać, a się znajdzie. Od tej chwili ważną częścią naszego wyposażenia stał się metalowy pręt, a najmilszym dźwiękiem głuche dudnienie płyty nagrobnej Nagrobków odkryliśmy mnóstwo – za każdym razem była to ogromna radość, jakiej mogą doświadczyć tylko odkrywcy historii. Czasami trzeba było kopać bardzo głęboko, czasami odkryć tylko pierzynkę z bluszczu, jak to zrobiła Madzik



Każdy z odkrywców na pewno pamięta to, co odkrył. Wiem, bo sama mam szczególny sentyment do „Emmy”, której nagrobek stawialiśmy pewnego letniego popołudnia, chociaż dyskusja nadal trwa, kto wypatrzył ją pierwszy



Niestety nie wszystkie nagrobki są kompletne. Szczególnie trudno jest odnaleźć wszystkie fragmenty tablic szklanych. Jak to się uda – to trzeba mozolnie poukładać „puzzle” a następnie je skleić. Te prace trwają nadal. Na ostatniej akcji sklejono tę tablicę



Generalnie wymaga to sporej wiedzy i doświadczenia w renowacji, które u nas ma Antyczek. Potrzebne są także umiejętności murarskie. W socjum mamy wielu zdolnych i pracowitych „chłopów” – złotych raczek, którzy solidne kamienie potrafią dźwigać i wszystko ładnie posklejać, wspomnę tu chociażby o Faloxie, Paulusie, Robercie, Fdhbladku, Melonie, Kempenie, Macieeeko.
Cmentarz zmienił swój wygląd. Pojawiły się wytyczone przez nas ścieżki. Do lasu drzew doszedł las nagrobków. Odnowiliśmy, a właściwie głownie Antyczek odnowił grobowiec Jakiel



, fdhbladek z ekipą wyremontował dach von Borke



a sam grobowiec wcześniej został odmalowany zaprawą murarską. Niedługo będziemy remontować jego drzwi. Na środku cmentarza na nowo stanął krzyż, by przypominać o jego sakralnym charakterze.
Cmentarz się zmienił, ale nadal jest piekny i tylko zyskał na swojej historycznej wartości. Stał się także miejscem, które zjednoczyło wielu ludzi. My socjumowicze to tam widzieliśmy się po raz pierwszy w realu. A wierzcie mi, warto było się spotkać i poznać tak wspaniałych i wyjątkowych ludzi. Dzięki naszym pracom poznaliśmy też wielu Niemców, których przodkowie spoczywaja na cmentarzu. Oni szczególnie doceniają to, co robimy. Mamy kontakt nie tylko z Carstenem Iwanem, ale także księdzem Theo Waschke, który był związany z Kępnem i wspiera naszą działalność, czy też z rodem von Borke, z którego wywodzi się pochowany na cmentarzu burmistrz Kępna. Cmentarz Ewangelicko –Agusburski w Kępnie jednoczy ludzi. Mam nadzieję, że i Wy dołączycie do naszej ekipy by wspólnie z nami pracować i odkrywać historię.