www.kepnosocjum.pl - Forum dyskusyjne: Legenda o zbójcy spod Kępna

Na podstawie "Opowieści czterech jeźdźców" Eligiusza Korcza - Walczaka.

Było to w czasach, kiedy król pruski zagarnął Wielkopolskę pod swoje panowanie w drugim rozbiorze Polski. W mieście Kępnie u namiestnika króla pruskiego służył wojak urodziwy, który pono samego diabła się nie bał - Szpik. Młodzieńca tego znały wszystkie gospody i wszystkie dziewczyny w mieście. Ubiór owego młodzieńca szyty był na miarę u najlepszego kępińskiego krawca. Razu pewnego gdy wracał z zabawy w doborowej kompaniji jego oczom ukazał się straszny widok. Na placu cwiczebnym wymierzano rzemiennym batogiem karę chłosty jakiemuś człowiekowi. Młodzieniec ów miał bardzo wrażliwe na ludzką niedolę serce. W biczowanym rozpoznał on swojego ojca. Wyrokiem namiestnika karę miał otrzymac bogaty niemiecki kupiec. Przekupieni przez kupca żandarmi pojmali jednak pierwszego lepszego mieszkańca miasta. Pech chciał że był to ojciec Szpika. Szpik był najlepszym strzelcem w całym garnizonie. Jednym strzałem z pistoletu położył feldfebla - oprawcy swego ojca. W jednej chwili z krewkiego gwardzisty stał się wyjętym spod prawa przestępcą. Strach zmusił go do ucieczki z zamkowego dziedzińca. Omijając bacznie uczęszczane drogi, poprzez łąki, pola i gęstwiny udał się ku granicy Królestwa. W lesie trafił przypadkiem na kryjówkę zbójców, którzy właśnie żegnali swego zmarłego przywódcę. Zbójeckiej braci plątały się już języki i tylko to i całkowite zaskoczenie zbójców uratowały Szpikowi życie. Przysiadł się do zbójców i opowiedział im swoją historię. Widząc jakiego chwata los im zesłał w dniu niedoli przyjęli go do swojej kompaniji. Uprzedzili go jednak, że gdyby ich zdradził pozbawią jego rodzinę życia. Wypiwszy jeszcze kilka butelek gorzałki postanowili wybrac swego herszta. Ponieważ wybór był bardzo trudny Szpik zaproponował by rzucac kostką (a była to jego szczęśliwa kostką. Każdy miał rzucic 3 razy. Hersztem bandy miał zostac ten który wyrzuci 3 szóstki. Tak więc los miał wybrac herszta. I wybrał - Szpik rzucał ostatni i kostka nie zawiodła - 3 razy wypadła szóstka. Od tego dnia Szpik wraz ze swoją kompaniją stał się postrachem terenów na granicy Wielkopolski, Śląska i Królestwa. Z ust do ust podawano niezwykła historię o zbóju, który ograbiał bogatych, a ubogim, chocby i Niemcami byli krzywdy nie czyni, a nawet hojnie wspomaga. Po najuboższych ulicach Kępna jeździł tajemniczy wóz, a wesoły woźnica rozdzielał ludziom najpotrzebniejsze towary. Wszystkie panny gotowe były dzielic z dobroczyńcom trudy i niebezpieczeństwa rozbójnickiego życia. Niestety żadna nie mogła zagrzac jego sercu.
W połowie drogi z Rychtala do Kępna stała karczma. Właścicielem jej był przybysz z daleka, który miał córkę Małgorzatę - dziewczynę niezwykłej urody. Pewnego dnia Szpik przestępując próg karczmy stracił sercę i głowę dla tej dziewczyny. Zbój znosił jej niezliczone ilości kosztowności, lecz dziewczyna nie chciała ich przyjmowac. Namawiała go aby porzucił zbójectwo. Nastał ciężki czas dla kompanów Szpika. Ich zbójeckie wyprawy były krótkie i kończyły się szybko. Pewnego dnia wojsko otoczyło karczmę. Małgorzata wychyliła się przez okno i poprosiła jeszcze o godzinę z ukochanym.Dowódca bez obaw zgodził się na to. Kiedy po godzinie para nie zeszła na podwórzec wojsko wkroczyło do pokoju dziewczyny. Ich oczom ukazał się straszny widok: na sofie zobaczyli oboje. Ich blade lica były do siebie przywarte a dłonie splecione mocno w uścisku. Obok stał dzban z resztą zatrutego wina. Na podłodze leżała kostka do gry, która nigdy dotąd nie zawiodła Szpika - tym razem wskazywała przegraną - jeden czarny punkt.
Na rozkaz namiestnika ciała Szpika i Małgorzaty pochowano na skraju lasu, a ziemię zrównano. Jednak wdzięczni biedacy, swemu dobrodziejowi usypali mogiłę jak kopiec wysoką. Wieśc niesie, że gdy brzozy porastają w liście coś na kopcu straszy. Ale jakże się bac całującej się pary zakochanych, którą można tam czasem ujrzec o północy......

i bez celu podąża w miejsca przez człowieka wzgardzone....